Wat wordt er van je verwacht als trouwfotograaf?
Het eerste wat we moeten weten is dat Trouwfotografie Utrecht productplaatsing op zich is. Het doel van de productplaatsing is om het imago van de fotograaf te verbeteren. Productkennis is van onschatbare waarde geweest vanuit het perspectief van de gekoppelde foto’s.
Hoe ziet het “Bruiloft” gedeelte van het “Product” eruit?
Wat begeleiding bij de garderobe zal helpen. Laat uw budget of bank dicteren wat u op deze dag draagt. We proberen allemaal wel eens iets nieuws. Zijn deze “pasmomenten” een planningspunt voor u geweest op deze dag. Een leuke vrouw ging naar een feest op linnen. Er waren geen reserveringen. Ze zag er prachtig uit. En zo ook tientallen andere vrouwen in eveneens mouwloze topjes en laag uitgesneden blote topjes. Sommige van de mooiste vrouwen die ik heb gezien, waren slonzig en konden zich niet kleden zoals de meisjes van het platteland gekleed waren. Omgekeerd waren er aanzienlijk minder mooie meisjes en leuke jongens. Hoe dan ook, het was nog steeds een leuke foto.
Dit ging zo door tot en met de tweede dag. Op de derde dag begon ik met de promomeisjes. Dat waren misschien meisjes van alle leeftijden tussen de twaalf en vijftien jaar. Laten we ze de lieverdjes noemen. Binnen een uur, braken zij het ijs en hielpen bij het opbouwen van een verstandhouding. De volgende twee uur mocht ik hun vriend zijn, met hen praten, hun wereld leren kennen en om al hun grappen lachen.
Er waren honderden van deze mooie meisjes. Ik kon niet van iedereen een foto nemen, dus heb ik mijn “Portfolio” gelijkgesteld aan 50 aantrekkelijke meisjes in verschillende staten, en meer dan genoeg foto’s genomen om het project af te maken.
Na de fotoshoot was het tijd om wat interviews te gaan doen.
De glans van de jeugd en de energie ontbrak ten zeerste in de zaal. Ik had me aangemeld voor een lokale portfoliofotoshoot en zou daar één van de modellen voor zijn. Een week was voorbij gegaan en op de derde dag kon ik mijn opwinding niet langer bedwingen – de uitnodigingen waren aangekomen.
Ik kon me alleen maar voorstellen hoe zenuwachtig ik was bij de gedachte aan de shoot, hoe zenuwachtig mijn familie zou zijn, om hen zelf te vertellen dat ik was uitgekozen om mijn merk te promoten voor zoveel mensen. Uiteindelijk zou ik op de foto gaan met een professionele fotograaf, doorgaan met de shoot, en mijn familie zou het zelf zien.
Alles begon vlot te verlopen. Zelfs de late stromen leken voorbij te zijn. Ik begon te denken als een model en was ontspannen. Mijn vijfjarige dochter slaagde binnen twee weken voor haar eigen fotoshoot, en toen ik een week later het boek “The Business Ensure Teamwork” op het nieuws zag, in de buurt van oktober, realiseerde ik me hoe blij ik was dat ik uit die specifieke rat race was. November bracht rust, en sneeuw, dus ging ik op weg om mijn deel van de missie te vervullen.
New York Trouwfotografie
Een paar weken later was ik weer in New York voor een fotoshoot met fotografen; deze keer in een gesproken-woordworkshop over schrijven, spreken en publiceren. Ik was de juiste handdruk vergeten. Ik was nog aan het leren, maar het was het zo waard. Ik was rampzalig in mijn wanhoop om te projecteren dat ik Reeves de kat vergat. Zijn bijzondere manier deed me het koude zweet uitbreken. De avond verliep goed, totdat een klein kind onder ons “regation” zei en in tranen uitbarstte. Ik stond op, en de ambulante hulp begon toe te stromen, die mij naar een klein gebouwtje droeg, mij aan een gewetensvolle waslijn legde, en gedurende de hele twee uur in het zweet bleef.
Ik ga graag naar fotoshoots voor foto’s, maar er is niets erger dan er niet in slagen de beelden te maken; bijna dagelijks. De verhalen van fotografen uit het verleden hebben bij mij een blijvende indruk achtergelaten die ik bij toekomstige pogingen om foto’s te maken wilde vermijden.
Ik probeer te visualiseren waar ik heen ga in de onnatuurlijke wereld van de mode, en me voor te stellen hoe het zou zijn als ik langs zou rijden en mensen zou zien rondlopen met hun haar los, of wat als ik in een club zou zijn en de barmannen klanten van andere kleuren zou horen roepen met hun “poesje”, en als ik mijn ogen sluit en een club voor me zie vol zenuwachtige, opgewonden mensen en een gestaag rollende camera, krijg ik vooroordelen.
Ik ben als toeschouwer naar zoveel modeshows geweest dat ik The Fashion Game zou kunnen animaliseren en me zou kunnen verkleden als mijn eigen mode-expositie.
Op de middelbare school droomden mijn vrienden en ik ervan om een professionele atleet te zijn, een professioneel atleet. Ik bedoel, we dachten allemaal dat beurzen voor bowlers, wide receivers, cheerleaders en running backs waren. We droomden ervan het neusje van de zalm te zijn en geloofden dat er geen manier was om de kansen te verslaan. Ik was hun grootste fan.