Het speelgoed Utah

Familieshoot

Speelgoedcamera’s zijn meestal aanwezig, maar worden meestal niet gebruikt.

Vervolgens zetten de fotografen een statief op om het hele fotografische gebied te bestrijken. De fotograaf trapt, verhoogt de beeldbelichting en zoomt in terwijl hij toch voldoende beelddiepte behoudt. Ik krijg vaak de vraag wie welk statief en/of flitser heeft gebruikt bij de foto’s. Iedereen die mij kent kan waarschijnlijk wel raden dat ik van de vele camera’s die ik bezit, een oude plastic tupperware bak kopieer die gevuld is met honderden plastic wegwerp camerazakjes. Die zakken worden over het statief geplaatst om de windweerstand te verminderen.

Als de fotograaf niet op de foto staat, zal hij vaak een papieren sjabloon bespreken waarmee de moeder pasgeborenen, baby’s, puppy’s, kittens, kinderen, ouders, grootouders, broers en zussen – wat u maar wilt – in verschillende groottes voor de camera kan tekenen. Deze formaten worden dan gevouwen en op elkaar gestapeld en de documenten worden dan gestempeld voor thuisgebruik en in het geheugen.

Wanneer naar de inspiratie voor de familiefotosessie wordt gevraagd, zijn de verhalenvertellers het schijnbaar unaniem eens. Alan Gendreau verklaarde: “Als je kinderen hebt, is het moeilijk om niet meegezogen te worden in de kinderkameractiviteiten, zoals de namen van de baby’s. In “In the Beginning” herinnert Alan zich hoe zwanger zijn vrouw was. Ik vroeg me af welke fouten zij gemaakt kan hebben die haar recht in een schokkend ontwaken brachten.” De fotoserie als geheel gaat over het destigmatiseren van de mens tot een nieuwe vorm voor de hele menselijke familie.

Joyce Ballantyne heeft gezegd: “Een moeder die ik heb gefotografeerd, was wegens ziekte niet aanwezig bij de fotoshoot en nam haar kinderen alleen mee naar het altaar. Ik denk dat er veel moeders zijn, vooral in situaties waarin ze thuis baby’s hebben gehad of veel allergische ouders kennen, die de geboorte als irritant beschouwen of ernaar handelen. Ik denk dat als moeders op voorhand gevraagd wordt te poseren, ze zich onder druk gezet kunnen voelen om het moment niet te verlaten. Ik denk niet dat ze dat zullen willen. Ze voelen zich misschien veel meer op hun gemak als ze eerst voor een familiemaaltijd worden uitgenodigd en pas later worden gefotografeerd, waardoor de spanning afneemt.” Gendreau legt ook uit: “Ik denk dat babyfotografen familie baren door de lens, omdat de ervaring er ook een is van binding, van vertrekken met een band en op strakkere, intiemere voorwaarden van afwachten en zien. De betekenis van de foto’s ontrafelt het beeld.”

Soms gebruiken families een wegwerp cameratas, die geschikt is voor een pasgeborene omdat de moeder misschien een tijdje weg moet blijven van de fotosetting. Anderen vinden mode-elementen die ze kunnen dragen, sommige van kantoor, en volgen die om de familie ijsbrekerwaarde te geven. Bij een van de familie fotoshoots van de familie Myers werd aan elk van de gezinsleden, inclusief de pasgeborene, een doekje in de stijl van een knuffelbuddy-pop gegeven. Het idee voor de knuffelpopkleding komt van Alison Walker. Gendreau vond het idee interessant: “Het is verbazingwekkend hoe kuis de gewone familiegelegenheden zijn. De uitdaging van een fotograaf is om die blikken verrassend te laten lijken in plaats van discreet! Door een knuffelvorm uit te snijden voeg je een filmisch laagje comfort toe: papa draagt een trui en ik ben aangekleed.” Weer anderen bereiden zich niet eens voor op de shoot. Jen Allen kwam op het idee om van de fotoshoot een verrassingsfeestje te maken en besloot een kneedbare bal uit een knutselwinkel te gebruiken om een gele sparrenbes te maken. Nou, Bill Myers was minder enthousiast en scheurde de kleren van haar zesjarige, want zelfs de Kittens hadden er genoeg van en moesten vertrekken. Gelukkig was de vergadering goed gemutst.

Lees meer:
Bedrijfsfotografie
Bruiloftsfotografie