Het opgegeven onderwerp (bv. extreme sporten, avontuurlijke reizen, oorlog, natuur, cinematografie) moet door de fotograaf worden gefotografeerd met behulp van zijn of haar camera, waartoe de persoon die de foto’s neemt (de fotograaf) toegang heeft.
Op praktisch niveau zijn bepaalde regels (b.v. flitsfotografie, het fotograferen van mensen zonder camera, het naar achteren vouwen van de benen) noodzakelijk om de fotograaf een comfortabele werkomgeving te bieden. Sommige, maar niet alle, fotografen houden zich strikt aan deze regels en moedigen anderen aan zich ook aan deze regels te houden. Men kan dan begrijpen dat veel fotografen boeken schrijven, kalenders maken en websites beheren.
“Wat doen fotografen in hun vrije tijd?”
In de professionele zin van het woord heeft de persoon die als fotograaf werkt een doel in het leven en hij of zij gebruikt zijn of haar vaardigheden bij het maken van aantrekkelijke, professionele foto’s. Fotograferen betekent het creëren van de innerlijke beelden in de bezette geest van anderen. Die beelden van één sessie kunnen een façade zijn voor meerdere sessies. Dezelfde soort gezichten verschijnen ontelbare keren binnenin één geest, maar die verraden niet direct het feit dat je “in het openbaar” bent.
Wat vinden fotografen van het auteursrecht op foto’s (en zo ja, hoe?)
Flickr en ZEIT supporter Julie Ford schreef op haar website, Creative Planet , over de directe prijzen van foto’s op het Internet (d.w.z. een afdruk verkocht voor tussen de $0.02-0.04 per foto). Met andere woorden, dit betekent dat fotografen winst kunnen maken door hun foto’s te verkopen. Dit alles betekent ook dat studenten vermijden hun foto’s te ondertekenen om via dergelijke prijzen betaald te worden.
Digitaal fotografe en fotografe Julie Ford uitte op Creative Planet kritiek op de rechten van de auteursrechthebbende. “Hierdoor ontstaat een situatie waarin de houder van het auteursrecht geld kan krijgen (en heel vaak ook krijgt) voor het gebruik van de foto’s,” schrijft ze. Dit kan echter worden gezien als een algemeen probleem dat uiteindelijk via andere wegen zou opduiken.
Met andere woorden, één foto kan niet waardevol genoeg zijn om “gestolen” te worden. Veel fotografen maken daarom gebruik van autoriksja busjes en slimme behuizingen, om vervolgens bij het verlaten van de stad hun achteruitkijkbeelden te stelen. In die zin, zegt Julie Ford, “speelt de succesvolle fotograaf rond, gores [sic] go go” (cursivering van mij). Zonder het te proberen en betrapt te worden.
Er is nog steeds het probleem van mensen die het auteursrecht in hun voordeel gebruiken. Dit is een meer systemisch probleem dat volgens deze IAT moet worden opgelost.
Ik heb u verteld over twee factoren, leercurves en contacten, waardoor de kans om foto’s te gebruiken ongeveer 12% is; terwijl alleen de kans om auteursrechten op de foto’s te krijgen slechts 10% is.
“Wat is een foto van een motorrace in Rioja? Is dit niet vrij van auteursrechten?”
Als ik het over foto’s rond Rioja en andere plaatsen heb, komt er altijd één idee in me op: Ron Schmidt’s “Digital Polka Dot Wheel,” dat erg populair is geworden op sociale netwerksites – ik bedoel Facebook en Tumblr. Het beeldt een dood paard af met een oog dat opzij kijkt, terwijl mensen rondrijden op een lading die een vinylplaat ronddraait. Volgens deze IAT rust er reeds auteursrecht op de afbeelding, aangezien deze werd gemaakt door Ron Schmidt toen hij nog een junior student was tijdens zijn opleiding aan de Yermo State University in 2004.
In juridische termen probeert Ron Schmidt de foto op zijn website niet af te sluiten met een copyright-vermelding. Dus, waarschijnlijk, geldt hetzelfde voor een zaak als die naar aanleiding van het “Universal Is Dead” liedje bovenaan deze blog post.
“Daarom is reproductie auteursrechtelijk beschermd materiaal. Mag ik auteursrechtelijk beschermde foto’s van internet gebruiken zonder toestemming?”
Men heeft het vaak over de grondbeginselen van het auteursrecht. Het auteursrecht gaat over de ideeën en werken die in de geest van anderen zijn gemaakt. Op de foto kan je de naam van de fotograaf zien. Op een website (Google) in 2006 kunt u zien dat de schrijver Otto Baer is. Verder moet u begrijpen dat. De afbeelding is vrij voor iedereen om te gebruiken.